Janusz Korczak
Janusz Korczak, właściwie Henryk Goldszmit (1878 lub 1879-1942), polski prozaik żydowskiego pochodzenia, lekarz, pedagog, publicysta, działacz społeczny, prekursor walki o prawa dziecka. Był współzałożycielem Domu Sierot dla dzieci żydowskich w Warszawie, gdzie stosował nowatorskie metody pedagogiczne. Następny sierociniec - Nasz Dom - był wybudowany dla dzieci polskich (1919-1936). Korczak żądał równouprawnienia dziecka, poważnego traktowania spraw dzieci i młodzieży, szacunku dla najmłodszych. Napisał wiele książek dla dzieci m.in. Król Maciuś I, Bankructwo Małego Dżeka, Kajtuś Czarodziej, Kiedy znów będę mały oraz dzieła pedagogiczne - najbardziej znane: Jak kochać dziecko, Prawo dziecka do szacunku. Zginął wraz ze swymi wychowankami wywieziony z getta w 1942, dobrowolnie towarzysząc im w drodze na śmierć. Ostatni marsz Korczaka i dzieci na Umschlagplatz wszedł do legendy. Istota tej legendy odzwierciedla jednak niepodważalną prawdę o Korczaku - niezawodnym autorytecie moralnym.
Dlaczego Janusz Korczak?
- zarówno swoim życiem, jak i śmiercią udowodnił, że kochał dzieci;
- uczy nas szacunku do dziecka, jego uczuć i przeżyć;
- docenia ważność dzieciństwa dla całego życia człowieka;
- patriota;
- człowiek wszechstronny, który ocalił najwyższe wartości człowieka.